امام صادق (ع)فرمودند：بعدازشهادت امام حسین همواره اشک ماجاری بودوجدبزرگوارم هرگاه ازامام حسین یادمی نمود می گریست بطوریکه محاسن آنحضرت ازاشک دیدگانشان خیس میشد وهرکس گریه ی ایشان رامی دید دلش می سوخت وبه گریه می افتاد.کامل الزیارات ص۸۰
امام صادق (ع)درمورد این آیه ی شریفه ：لم نجعل له من قبل سمیا：پیش ازین کسی رابه این نام ننامیده بودیم.فرمودند：منظورحسین بن علی است که پیش ازاوکسی به این نام نبود .یحیی بن زکریا(ع)نیزپیش ازاوکسی به آن نام نبودوآسمان برای هیچ کس گریه نکرد،مگربرای این دوبزرگوارکه چهل روزگریست.راوی پرسید：گریه ی آسمان چگونه بود؟حضرت فرمودند：هنگام طلوع وغروب خورشید آسمان سرخ بود.بحارالانوار/ج۴۵/ص۲۱۱
امام علی (ع)می فرماید：آنکس که ازکارگروهی خشنودباشد چونان کسی است که همراه آنان بوده است.نهج البلاغه/صبحی صالح حکمت ۱۵۴
امام صادق (ع)می فرماید：حسین بن علی (ع)بسوی پیامبراکرم (ص)می آمدوآن حضرت به او نگاه میکرد سپس اورا دردامن خودنشاندوفرمود：یقیناشهادت حسین (ع)سوزوحرارتی دردلهای مؤمنین پدیدخواهدآوردکه هرگزسردنخواهدشد.نورالعین/ص۳۵۵
امام رضا(ع)فرمودند：ای پسرشبیب!اگربودن باما رادرمراتب بالای بهشت دوست داری پس درحزن واندوه مااندوهناک باش وباشادی وسرورمامسرور!وبرتوبادولایت ما چراکه اگرکسی ولایت سنگی راداشته باشد روز قیامت حتماباهمان محشورمیشود.بحارالانوار/ج۴۴/ص۲۸۵